Tom, Rozdzial

 1  I,7 |     nie pomaga, ozwał się:~- Mościa panno... wolna jesteś!...~
 2  I,8 |   przecie można powiedzieć: "Mościa panno, rok bym w zaloty
 3  I,8 |   wdzięcznym gościem.~- Moja mościa panno! - odpowiedział pan
 4  I,8 |     tych stron rodem?~- Nie, mościa panno. Ja z Ukrainy, z ruskich
 5  I,8 |     ścisnął. Bóg mi świadek, mościa panno, że nie przyjechałem
 6  I,8 |  tobą będzie czuwał?... Moja mościa panno! posądzają żołnierzów
 7  I,8 |  kolana przed Oleńką.~- Moja mościa panno! - mówił klęcząc. -
 8  I,8 | gdzie indziej nie było!~Moja mościa panno, nie ofiarujże mi
 9  I,13|  odpowiadał co chwila: "Tak, mościa panno, jako żywo!", i nie
10  I,20|    lecz się przemógł.~- Ach! mościa panno! - odrzekł stłumionym
11  I,24|    tu jeszcze stoisz?~- Moja mościa panno! - mówił dalej Kmicic,
12  I,24|     izbie rozbija, bez rady, mościa panno, bez rady!... Nie
13 II,23|      razem z waszą królewską mością wszyscy ci, którzy w tej
14 II,26|   siędę, i z waszą królewską mością, za łaskawym pozwoleniem,