Tom, Rozdzial

 1  I,13 | niego ze zdumieniem.~- Na tę mękę Chrystusa... przysięgnij!... -
 2  I,13 |      nalegał hetman.~- Na tę mękę Chrystusa... przysięgam! -
 3  I,13 |  przed nią i przemówił:~- Na mękę Pańską!... Teraz się młodemu
 4  I,22 |      tak było źle, że prawie mękę cierpiał, a jednak za nic
 5  I,26 |   nie zważać na onej łzy, na mękę, na ucisk? Gdzie w was sumienie?
 6 II,22 |      świadczy, że gotów i na mękę nie zważać.~- Jego królewska
 7 II,24 |    tylko króla ratować.~- Na mękę Pana naszego! - krzyczał
 8 II,24 |    wybawił, przysięgam ci na mękę i śmierć Syna Twego, że
 9 II,26 |  miłościwy panie! Skróć moją mękę!~- Jednego tylko nie możem
10 II,26 |  modlitwy mogą coś wskórać i mękę skrócić.~- Jeno się nie
11 II,33 |   Wołodyjowski - zbyt wielką mękę temu rycerzowi zadajesz!~-
12 II,34 |     rękach ona nieboga... Na mękę Pańską! mniej te rany bolą...
13 III,20|    mnie tak ciężko i zsyłasz mękę, do której, sam widzisz,
14 III,28|     tak wiele...~Spostrzegła mękę towarzyszki Anusia i dorozumiała