Tom, Rozdzial

 1  I,4  |    Oleńce stało się zaraz nieco lżej na duszy.~"Może to Pan Bóg
 2  I,6  |        było wieści. Ludzie jęli lżej oddychać. Możniejsza szlachta
 3  I,6  |   łotrzyków - i ludzie spokojni lżej odetchnęli.~A ponieważ od
 4  I,13 |         się zapewnię, będzie mi lżej... Mojaż ty duszo jedyna...
 5  I,24 | pierwszej mili już mi się stało lżej, a nim do Wilna dojechałem,
 6  I,24 |        ale tak mi się zdaje, że lżej będzie i mnie, i waćpannie,
 7  I,25 |        w nim jednym zbawienie."~Lżej mu się zrobiło i pogodniej
 8 II,2  |        Uczyniło mu się na duszy lżej znacznie. Otwierały się
 9 II,13 |        lekko i wesoło. Było tym lżej i weselej, że generalną
10 II,19 |      zachowam.~Wszystkie piersi lżej odetchnęły. Rzeczywiście,
11 II,21 |  Następnej nocy uczyniło mu się lżej, a świtaniem ubrał się już
12 II,29 |         mi ktoś z piersi zlazł: lżej mi...~Potem zwrócił nieco
13 II,36 |       nie grozi, więc odetchnął lżej i rzekł:~- Mamyż z niczym
14 III,30|     teraz czuje, że mu na duszy lżej, weselej. Ba! nawet dumą