Tom, Rozdzial

 1  I,4  |            się broniły, ale więcej krzykiem niż rękoma, bo naprawdę
 2  I,8  |      łuszczybochenek żaden, któren krzykiem nadrabia, a krwi żałuje,
 3  I,11 |            niebie, grając donośnym krzykiem - zresztą cicho było naokoło
 4 III,1 |  przechodziły przed oczyma króla z krzykiem i śpiewami. Czarniecki przestał
 5 III,4 | rajtarskich koni.~Las napełnił się krzykiem goniących i uciekających.
 6 III,4 |      chorągiew i od razu ruszyła z krzykiem.~Całe prawe skrzydło szwedzkie
 7 III,6 |            opasce chojarów.~Wtem z krzykiem i hukaniem nadbiegli towarzysze
 8 III,9 |            komendy pomieszał się z krzykiem żołnierstwa, rzeka wystąpiła
 9 III,9 |     Czarnieckiego biegły za nimi z krzykiem straszliwym, siekąc, bodąc,
10 III,11|            szablami mieszało się z krzykiem rycerzy. Oczy poczęły ciskać
11 III,11|        tyłu przynaglał ich jeszcze krzykiem.~Kmicic, ujrzawszy ich przy
12 III,15|  tratowanej hołoty pomieszał się z krzykiem laudańskich, lecz jeźdźcy
13 III,27|          biegną; za nimi z hukiem, krzykiem i tętentem biegł lud olbrzymi,
14 III,27|            wicher, próżno usiłując krzykiem skupić przy sobie choć kilkunastu