Tom, Rozdzial

 1  I,7  |            się strony; raz okazują ciemność z chmurami, znów przyjemną
 2  I,7  |             pilnie wpatrując się w ciemność, a groźne głosy wołać poczęły :~-
 3  I,15 |      kaganek zagasł i ogarnęła ich ciemność zupełna; tylko przez kraty
 4  I,15 |          kratę rozpraszały z wolna ciemność panującą w piwnicy i wydobyły
 5 II,4  |          na ogień. W izbie nastała ciemność zupełna; walczący zbili
 6 II,6  |         się od światła, patrzyli w ciemność, w stronę Bobrownik. Niektórzy
 7 II,7  |        jakby chciała rzec: Pójdź w ciemność, na drugą stronę nieznanej
 8 II,11 |          zdawało się Kmicicowi, że ciemność świat ogarnia, lecz gdy
 9 II,13 | przeszkodzi.~A właśnie zachód był. Ciemność powlekła już okolicę, jeno
10 II,13 |            oddalać. Pożar dogasał. Ciemność ogarniała podnóże Jasnej
11 II,17 |      doszli do bramy, jak na złość ciemność poczęła się rozjaśniać.
12 II,18 |            to, że nie zbłądził, bo ciemność była taka, że końca rapieru
13 II,29 |      Ziemski upadek, duszy upadek, ciemność, nicość - oto do czego doszedł
14 II,41 |        tylko oczami chciał przebić ciemność, wśród której głowa i twarz
15 II,41 |            oczu. Pochodnie zgasły. Ciemność ogarnęła wszystkich.~- Za
16 III,9 |       gęsty, w którym ogarnęła ich ciemność. Karczma była o kilkanaście
17 III,16|           niej straszliwą i ponurą ciemność, ten światło, w którym rada