Tom, Rozdzial

 1  I,12 |              Lewo! zwrot - w tył!~Kopyta zadźwięczały po bruku. Szereg
 2  I,17 |       włócznie i rury muszkietów, kopyta końskie szczękały po bruku;
 3 II,1  |          pastwisk, widać wyraźnie kopyta, jużci, jacyś ludzie musieli
 4 II,23 |            Pan Tyzenhauz ruszył z kopyta, a orszak królewski jął
 5 II,24 |    natomiast śnieg z dna wąwozu i kopyta końskie szczękały wszędy
 6 II,24 |         Kmicic zdarł konia, że aż kopyta jego zwisły nad głowami
 7 II,24 |           nogi, strzemiona, nawet kopyta jego konia. Zapanowało takie
 8 II,25 |           widocznie tam ruszono z kopyta, bo pułki stawały się coraz
 9 III,4 |       ścianą wspiął konia tak, że kopyta przednie zawisły przez chwilę
10 III,6 |           których nie zdruzgotały kopyta, oczy miały otwarte, pełne
11 III,15|           wzięta! Gdzie zatętniły kopyta jego konia, tam całe okolice
12 III,17|          wierzchowe przesiądą i z kopyta ruszą. Do Gawny jeździli
13 III,27| Bogusławowy kopnęły się za nimi z kopyta.~Krzyki oficerskie: "Naprzód!"
14 III,27|  dobiegłszy osadził też swego, aż kopyta zaryły się w ziemi, i związał