Tom, Rozdzial

 1  I,2 |           pan Kmicic i jego dzika kompania.~
 2  I,3 |        jakby zdziwiona tak liczną kompanią, a i pan Kmicic stał przez
 3  I,3 |       królowo! Do nóg ci padnę!~- Kompania się będą śmieli.~Po upojeniu
 4  I,4 |          a czemu? bo pan Kmicic z kompanią przyjechał!~- Ojcze Józwa!
 5  I,4 | usprawiedliwiać i tłumaczyć. A ta kompania! Drobne ręce panny zaciskały
 6  I,4 |         Mówią, że pan dobry, jeno kompania swawolniki?~- Żeby to, jasna
 7  I,4 |  najgorszego spotkać, to waćpanów kompania!~Tu oczy dziewczyny poczęły
 8  I,4 |               Tak, pana Kmicicowa kompania!" - "To ci?" - "A jakże!"~
 9  I,5 |       nosem - nie ma rady, choćby kompania mieli się śmiać, że mnie
10  I,23|  Wołodyjowskiego z jego laudańską kompanią.~- Byłem ja już w ich ręku
11 II,4 |     Szlachcic z końmi jadący.~- A kompania takoż szlachta?~- Chudopachołcy,
12 II,9 |           pędził swe konie wraz z kompanią ku Przasnyszowi, skąd na
13 II,16|           Lepsza u nas i weselsza kompania przy kielichach, kościach,
14 III,5|           Najlepsza nagroda dobra kompania. Jak człek raz na koń siędzie,