Tom, Rozdzial

 1  I,4  |       o południu pod skibą!~- Jać nie drzemię, jeno sobie
 2  I,4  |   drzemcie, ojcze Kasjanie!~- Jać nie drzemię, jeno w głowę
 3  I,4  |   jesteś?~- A billewiczowski. Jać z Wodoktów, nie z Lubicza.~-
 4  I,5  |         mówiła śmiało dalej - jać się nie ulęknę, chociażem
 5  I,26 |    łamać! - odrzekł Kmicic.~- Jać inny parol daję - odrzekł
 6 II,2  | miłość chce do nich jechać?~- Jać nie proszę, byś pytał, jeno
 7 II,10 |     palec boży... to... to... jać oszaleję!... Na Boga, oszaleję!...~-
 8 II,34 |        panie, tych Tatarów, a jać przysięgam, że nie swojej
 9 II,35 | napiszę, i własny dodasz... A jać jeno przyrzekam, iż się
10 II,35 |       uczynisz, jak zechcesz, jać nie mam więcej nic do gadania.~
11 III,18|      ruto! - rzekł do niej. - Jać nie będę zarzynał, po co
12 III,27|   okrutnie wąsikami ruszać.~- Jać się za przykład nie podawam.
13 III,30|   hetmana w Brześciu o racje! Jać nic nie powiem.~Nagle straszny
14 III,31|    Być może, że ty jeszcze... Jać nie nalegam na nic, jeno