Tom, Rozdzial

 1  I,5  |          znikły, po czym zapukała gorączkowo do drzwi komnaty, w której
 2  I,14 |            oczy tylko świeciły mu gorączkowo, ale zresztą był spokojny,
 3  I,15 |        poszli w deputacji - mówił gorączkowo Wołodyjowski. - Nie może
 4  I,20 |        rumieńce i oczy błyszczące gorączkowo.~- Jedźmy, jedźmy!... -
 5  I,24 |          daj już pokój! - zawołał gorączkowo Kmicic - aby znów niezgoda
 6 II,1  |     budził się i marzył widocznie gorączkowo, bo do uszu Soroki dolatywały
 7 II,1  |     zatknięte; gdzie pas? - pytał gorączkowo pan Andrzej.~- Pas ja sam
 8 II,12 |    zamiast odpowiedzieć, zanurzył gorączkowo obie ręce w mały sak skórzany,
 9 II,15 |           spytał jeszcze, ale już gorączkowo.~- Czego tu chcesz?~- Ot,
10 II,33 | znajdziesz!~- Tym lepiej! - mówił gorączkowo pan Andrzej - ale choćbym
11 II,33 |          A ona? a ona?!.. - pytał gorączkowo Kmicic.~- Ona, jako to dziewka
12 III,17|      spokój, daj spokój ! - mówił gorączkowo książę - bo tam ona tego
13 III,28|           I po chwili zagarniając gorączkowo w tył włosy, które opadły
14 III,30|       hetmańskie.~Kmicic rozerwał gorączkowo pieczęć. List Sapiehy brzmiał,