Tom, Rozdzial

 1  I,2  |       Lubiczu pan Kmicic i jego dzika kompania.~
 2  I,4  |      się i nie dziwili! Dzik na dzika fuknie, jak go z nagła zobaczy,
 3  I,6  |    szczerą, ale dusza pozostała dziką i natura niepohamowana pewno
 4  I,21 |        wściekłości. Ogarnęła go dzika żądza skręcić tę zuchwałą
 5  I,23 |       go z daleka niż z bliska. Dzika fantazja i zapalczywość
 6 II,9  |       wychylającą i tak jeszcze dziką, że właśnie rok temu królowa
 7 II,14 |  rumieńce na policzkach i jakąś dziką radość w twarzy. Co chwila
 8 II,19 |         jego podwładni znajdują dziką rozkosz w rozpamiętywaniu
 9 II,20 |       się, opór; zamiast obawy, dziką i gotową na wszystko odwagę;
10 II,33 |         czasu do czasu do wtóru dziką pieśń błyskając przy tym
11 II,33 |         oczy. Za tą niesforną i dziką muzyką, która przesuwała
12 III,2 |      sił życia, władał potężnie dziką krainą, jak Jowisz jednym
13 III,20| nieszczęścia, i znajdował jakąś dziką rozkosz w tym, że i on cierpi
14 III,23|         stopami Oleńki. Hamując dziką swą naturę, był dwornym,