Tom, Rozdzial

 1  I,1  |               a że dobiegała dopiero dwudziestu, więc pozostało jej tylko
 2  I,4  | sześćdziesięciu, lub wyrostkowie, do dwudziestu. Ci dla omłotów zimowych
 3  I,10 |             pospolite ruszenie?~- Na dwudziestu chłopów ledwie jeden wojnę
 4  I,17 |           oddział szwedzki złożony z dwudziestu pięciu rajtarów, który jako
 5  I,18 |          odrzekł pan Michał - aleśmy dwudziestu kilku dobrych żołnierzy
 6  I,25 |              jeno straż i dworzan ze dwudziestu - rzekł Kmicic - którzy
 7 II,4  |            choć personat, lat ledwie dwudziestu kilku. Twarz miał pucołowatą,
 8 II,24 |         krzyknął Kmicic.~Tyzenhauz z dwudziestu ludźmi w mgnieniu oka wysunął
 9 II,35 |              długo posiedzisz... Jej dwudziestu czterech godzin dosyć!~-
10 III,9 |             dalej, prowadząc ze sobą dwudziestu pięciu jeńców.~Szli teraz
11 III,9 |             Siła masz języka?~- Jest dwudziestu pięciu jeńców.~- A ilu uszło?~-
12 III,26|       wkrótce wszędy mogło stanąć ze dwudziestu chłopa przeciw jednemu Tatarowi.~
13 III,26|              trzynastu rotmistrzów i dwudziestu trzech poruczników poszło
14 III,27|          całym wojsku, ale ze stratą dwudziestu towarzystwa, znakomitej