Tom, Rozdzial

 1  I,12|   patrzcie! Nie zmarniećże tu człeku od żałości?~- A poczekajcie
 2  I,15|    nocy nieraz sumienie się w człeku budzi i diabli grzeszników
 3  I,16|     by się jej przydać mogli. Człeku się zdaje, że sam sobie
 4  I,17|    teraz na wozie - a ty się, człeku, kołacz po nocy ostatnim
 5  I,24|       było, a teraz, choć ty, człeku, i łbem w mur bij, nie ma
 6 II,4 |    szczętu już wypłukane, ani człeku, ani koniowi na ząb w nich
 7 II,17|          Co za fantazja w tym człeku! Albo on nałoży wcześnie
 8 II,23| ludzie zatrzymali go zaraz.~- Człeku - spytał Tyzenhauz - a czy
 9 II,32|    sprawę, powiadaj, co o tym człeku wiesz z jego dawniejszych
10 II,34| wielce był skłonny.~- Bóg dał człeku obrotność - mówił sobie. -
11 II,35|  Nigdy bym jej nie powierzyła człeku młodemu i nieznanemu.~-
12 II,40|          gdy o tym schwytanym człeku była mowa? - rzekł patrząc
13 III,3|       Można by ich, człeka po człeku, palcem rachować.~- Tacy
14 III,7|      takich rozumiem! Dusza w człeku skacze na widok takiego