Tom, Rozdzial

 1  I,5  |      gniewaj się na mnie...~- Cóżeś znów waćpan uczynił? - pytała
 2  I,20 |    się na ciebie nie targnie. Cóżeś za desperat, żeś tego listu
 3  I,25 | samego króla szwedzkiego. Ale cóżeś to tak zbrojny jak do bitwy?~-
 4  I,26 |      wykupu?~- Nie chcę.~- Po cóżeś, u diabła, mnie porwał?
 5 II,2  |     spod jakiej chorągwi?~- A cóżeś to, hetman? Nie tobie się
 6 II,2  |    tak przeciw Chowańskiemu i cóżeś wyjeździł? Łotrzykowie,
 7 II,13 |    ostro pan Piotr. - Proszę! cóżeś sam za jeden? W czym to
 8 II,16 |       zły to człowiek... A ty cóżeś mu odrzekł?~- Bo to, widzicie,
 9 II,23 |    mówił dalej Tyzenhauz. - A cóżeś to porabiał na książęcym
10 II,26 |      za to, com mu uczynił.~- Cóżeś mu uczynił?~- Porwałem go
11 II,26 |     się pewnie - rzekł król.- Cóżeś dalej robił?~- Postanowiłem,
12 III,7 |    przyjaciele.~- Co słychać? Cóżeś, panie kawalerze, uczynił
13 III,14|       niego bystro patrzeć.~- Cóżeś to był taki konfident? Czego
14 III,21|      mnie taką dziewczynę."~- Cóżeś mu na to?~- Mówiłam mu tak: "