Tom, Rozdzial

 1 II,36|      ustąpili z Lublina, ale na mój Zamość uderzyć zamierzają. Wobec
 2 II,42|          ruszył z Elbląga, idzie na Zamość, stamtąd na Lwów, na króla.
 3 III,2|         wyprawy był teraz dla niego Zamość, gdyby bowiem ową potężną
 4 III,2|              że Czarniecki opatrzył Zamość w jazdę, konieczną do podjazdów
 5 III,2|      zapuszczali się dotychczas pod Zamość.~Zagłoba w lot pana starostę
 6 III,2|            szwedzki woli za mną pod Zamość walić niż jego po Powiślu
 7 III,3|       wiadomo, co z tego wypadło.~- Zamość nie Birże, a ja nie wojewoda
 8 III,3|          król też był zmieszany, bo Zamość omylił jego nadzieję...
 9 III,3|         jego szwedzkiej jasności, a Zamość mój! Co się afektów dla
10 III,3|              Bardzo w to wierzę, iż Zamość mógłby jego szwedzkiej jasności
11 III,3| odpowiedziały im z równą siłą. Cały Zamość okrył się dymem, jakby chmurą
12 III,3|             na to, że szkody, jakie Zamość ponieść od naszych dział
13 III,3|           nocy ruszyło całe wojsko.~Zamość grzmiał za nimi ze wszystkich