Tom, Rozdzial
1 II,1 | rupieciach, od czasu do czasu zaś chory budził się i marzył widocznie
2 II,1 | tapczanie i słuchał, lecz chory, zakrzyknąwszy raz i drugi,
3 II,4 | książę wojewoda wileński?~- Chory, mówią: dech mu zatyka.~-
4 II,11 | głowie mącić. Poczuł, że jest chory, i owładnęło go śmiertelne
5 II,11 | Odetchnął tak głęboko, jak chory budzący się z gorączki,
6 II,20 | Czy wasza miłość nie chory?~- Bok jeno piecze. Nic
7 II,26 | przysporzycie...~Kmicic, choć chory, zerwał się nagle z łoża
8 II,27 | pokażą.~Ksiądz Gębicki był chory, więc mówić nie mógł, tylko
9 II,40 | sam Bogusław istotnie był chory, a chociaż w sercu tego
10 II,41 | Trzeba się spieszyć, bom też chory i odpocznienia potrzebuję.~
11 III,12| spytał zaraz w progu.~- Chory, i trzy po trzy imaginuje! -
12 III,13| spytał zaraz w progu.~- Chory, i trzy po trzy imaginuje! -
13 III,17| nie kalwiński wikary. Ale chory musisz być, wasza książęca
14 III,21| pogrąży... Książę Bogusław chory okrutnie i potęgę ma niewielką.
15 III,22| Patersonem, ale tak pognębiony i chory, że ledwie na nogach mógł
16 III,24| Żeby pan Sapieha nie był chory i żeby tu był obecny, powiedziałby
17 III,25| Żeby pan Sapieha nie był chory i żeby tu był obecny, powiedziałby
|