Tom, Rozdzial

 1 II,1  | rupieciach, od czasu do czasu zaś chory budził się i marzył widocznie
 2 II,1  |         tapczanie i słuchał, lecz chory, zakrzyknąwszy raz i drugi,
 3 II,4  |       książę wojewoda wileński?~- Chory, mówią: dech mu zatyka.~-
 4 II,11 |     głowie mącić. Poczuł, że jest chory, i owładnęło go śmiertelne
 5 II,11 |        Odetchnął tak głęboko, jak chory budzący się z gorączki,
 6 II,20 |              Czy wasza miłość nie chory?~- Bok jeno piecze. Nic
 7 II,26 |     przysporzycie...~Kmicic, choć chory, zerwał się nagle z łoża
 8 II,27 |        pokażą.~Ksiądz Gębicki był chory, więc mówić nie mógł, tylko
 9 II,40 |         sam Bogusław istotnie był chory, a chociaż w sercu tego
10 II,41 |      Trzeba się spieszyć, bom też chory i odpocznienia potrzebuję.~
11 III,12|           spytał zaraz w progu.~- Chory, i trzy po trzy imaginuje! -
12 III,13|           spytał zaraz w progu.~- Chory, i trzy po trzy imaginuje! -
13 III,17|         nie kalwiński wikary. Ale chory musisz być, wasza książęca
14 III,21|        pogrąży... Książę Bogusław chory okrutnie i potęgę ma niewielką.
15 III,22|  Patersonem, ale tak pognębiony i chory, że ledwie na nogach mógł
16 III,24|          Żeby pan Sapieha nie był chory i żeby tu był obecny, powiedziałby
17 III,25|          Żeby pan Sapieha nie był chory i żeby tu był obecny, powiedziałby