Tom, Rozdzial

 1 II,11|    rzekł:~- Ekscelencjo! Jestem Weyhard Wrzeszczowicz, ordinarius
 2 II,11| natomiast spytał nagle:~- Panie Weyhard, czy waćpan jesteś katolikiem?
 3 II,12|      Kruszynie. Przyjechali tam Weyhard Wrzeszczowicz i cesarski
 4 II,12|    polską, to wymiarkowałem, że Weyhard instygował, aby klasztor
 5 II,12|          powtarzam jeszcze raz: Weyhard Wrzeszczowicz ma napaść
 6 II,14|     niepoczesna, za jaką hrabia Weyhard chce ją uważać. Leży na
 7 II,14|      narady wystarczy mi hrabia Weyhard, który ten kraj zna lepiej.~-
 8 II,14|      Sadowski i wyszedł z izby.~Weyhard rzeczywiście zastąpił jego
 9 II,16|         Wrzeszczowicza.~- Panie Weyhard - rzekł - rad bym wiedzieć,
10 II,18|        Wrzeszczowicza:~- Hrabio Weyhard - spytał - jakże? zdobędziemy
11 II,19|       zaklął jak poganin.~- Pan Weyhard będzie za całą tę nieszczęsną
12 II,19|   posłów do księży- mówił dalej Weyhard - owa partia w klasztorze,
13 II,19|        w zakład stawię - odparł Weyhard - i więcej nad to: mój honor