Tom, Rozdzial

 1  I,2  |             Co chwila przerywał mu świst kul; drzazgi leciały z czaszek,
 2  I,3  |   zaniemówili i słychać było tylko świst zmarzłego śniegu pod płozami,
 3  I,7  |      Wołodyjowski.~Dał się słyszeć świst krótki, straszny, potem
 4 II,13 |   Jednocześnie rozległ się żałosny świst okrutnej strzały; rajtar
 5 II,14 |          pękających kul ognistych, świst ich skorup, chrobot i trzaskanie
 6 II,15 |       Nagle rozległ się straszliwy świst kosy i głos Horna ucichł
 7 II,24 |        Zsunęli się w mgnieniu oka; świst siekierek zawtórował złowrogo
 8 II,39 |     obojętni na wszystko, nawet na świst surowca, który przecinał
 9 III,4 |       słowa przerwał panu Zagłobie świst kul, więc nie dokończył
10 III,27|            osadziły się na zadach.~Świst powtórzyły natychmiast inne
11 III,27|         dobiegł brodu, przeraźliwy świst piszczałek rozległ się znowu
12 III,29|          oko synom Bellony w polu. Świst i stukanie kul przerażało
13 III,29| miłosierdzia. Słychać krzyk, jęki, świst szabel. Jedni i drudzy wpadają