Tom, Rozdzial

 1 II,2  |    to była za wielka dla ich serc pokusa. Teraz, gdy ich pan
 2 II,11 |     wypędziła resztę wiary z serc, bo przecie pan Koniecpolski
 3 II,14 |     tej pieśni, tego wylania serc, tego uciekania się spod
 4 II,15 |      kroków i bicie własnych serc. On zaś dotarł do oświetlonego
 5 II,17 |      narzędzia do odwrócenia serc ludzkich! Waszym to przykładem,
 6 II,19 |  lecz wy zdejmijcie strach z serc waszych! Duch mój przenika
 7 II,19 |       Wy, ludzie trwożliwych serc, wy, w których przestrach
 8 II,19 |      nadzieja wróciły już do serc, zakonnicy bijąc się w piersi
 9 II,28 |    gdy już żal znacznie im z serc wyparował, rzekł Wołodyjowski:~-
10 III,10| wielka otucha wstąpiła im do serc, choć przed chwilą wątpili.~
11 III,16|     niezwyciężonego zdobywcę serc niewieścich Miałżeby uciekać
12 III,20|       ciężki dla strapionych serc, nim pierwszy goniec przybył,
13 III,20| powtarzały wszystkie usta.~Z serc lód odtajał i zakwitnęły