Tom, Rozdzial

 1  I,3  |      omieszka, bo wedle cnoty sądzi i w niej ma gotową miarę.
 2  I,7  |      wysiekł, ale niechże Bóg sądzi, kto tu pierwej został skrzywdzony.
 3  I,9  |       niechże mnie jednak Bóg sądzi, jeślim to ze swawoli uczynił.
 4  I,10 |     go Bóg, niech go ojczyzna sądzi!... My umyjmy ręce, bośmy
 5  I,13 |      służę!... Bóg niech mnie sądzi!.. - rzekł Charłamp przechodząc
 6  I,14 | wynieść - Bóg mnie widzi, Bóg sądzi, czy pragnę tego wyniesienia
 7  I,16 |   albo niecnota, i wedle tego sądzi; a rozumu niejeden mąż mógłby
 8  I,20 |    gwałtownika. Niech nas Bóg sądzi, kto ma słuszność: czy ja
 9 II,40 |      Gorze! Gorze!~- Bóg mnie sądzi - odparł z prawdziwie senatorską
10 III,20|     widzi, Bóg niech tak mnie sądzi po śmierci, jako prawda,
11 III,23|   przyjdzie. Niechże mnie Bóg sądzi, jeślim ja to, niebogo sieroto,
12 III,27|       Niech go Rzeczpospolita sądzi, ale nie dajmy poniewierać
13 III,29|      wychylił się z dąbrowy i sadzi przez pola ku wiosce, by