Tom, Rozdzial

 1 III,9 |       wszystkimi chorągwiami ku rzece.~Wtem poskoczył co tchu
 2 III,9 |      dlaczego, posuwał ludzi ku rzece.~Wasza miłość! - krzyknął
 3 III,9 |     chcesz? Co mamy robić?~- Ku rzece chorągwiami! ku rzece! Do
 4 III,9 |        Ku rzece chorągwiami! ku rzece! Do szeregu waść!~Tu Czarniecki
 5 III,9 |      trupów.~W dali nieco, przy rzece, stały ostygłe już armaty,
 6 III,19|    można by kazać nieco lodu na rzece odrąbać i tę babę spławić.~-
 7 III,23|      tonął w tej liczbie jako w rzece wezbranej.~Ku podziwowi
 8 III,23|         a mojej ni kropli w tej rzece nie masz, tedy mi się wydało,
 9 III,27|         zwracały się frontem ku rzece.~Gołym już okiem można było
10 III,27| armatami, by je odprzodkować ku rzece.~Po chwili oba wojska nie
11 III,27|      ruszył w skok z miejsca ku rzece. Nim jedno strzelenie z
12 III,27|   Kmicic cofał się na powrót ku rzece.~- Na Boga! tegom chciał! -
13 III,29| Wreszcie cała masa zwala się ku rzece, ginie w zaroślach, przetacza