Tom, Rozdzial

 1  I,20 |     gołębnikami po rogach. Całe chmury białych gołębi kłębiły się
 2  I,24 | Kiejdanami i zaszło za czerwone chmury porozciągane długimi pasmami
 3 II,11 |        zapowiadał się pogodnie; chmury pozbijały się w długie taśmy
 4 II,13 |      duszy.~Gdy tak się modlił, chmury nagle przerwały się nad
 5 II,15 |    księżyc oświecił nieco brzeg chmury i uczyniło się jaśniej.
 6 II,16 |    sroższa. Na szczytach Tatrów chmury wysiadywały w przepaścistych
 7 II,17 |       Aż nagle przyszła odwilż, chmury zawaliły widnokrąg i noc
 8 II,20 | największą obawą patrzyli na te chmury, które lada chwila mogły
 9 II,23 |         leżały na ich skłonach, chmury rozkładały swe ociężałe
10 II,23 |       zorzą podnosiły się jakby chmury czerwone i kłębiły się,
11 II,24 |         król i dostojnicy mieli chmury pod nogami, a jeżeli chmur
12 II,24 |         przez przepaści i przez chmury.~Wyruszono więc z Nowego
13 III,1 |      przestał wisieć na kształt chmury nad nimi. Czarniecki, rozproszony,
14 III,9 |         jak głuchy grzmot przez~chmury. Czarniecki wspiął konia,
15 III,9 |        już trwała bitwa. Z owej chmury poczęły się wysuwać i biec
16 III,11|      się tak pod Warszawą, jako chmury rozproszone po niebieskim
17 III,11|   gęstych i czarnych. W noc owe chmury stawały się czerwone i snopy