Tom, Rozdzial

 1  I,6 |    ciągle bunt Chmielnickiego, prawdziwa hydra stugłowa; pomimo jednak
 2  I,7 |   skarbie nie masz. Desperacja prawdziwa! Gdy ludzie najpotrzebniejsi,
 3  I,10|  Posłuchajcie mojej zagadki!~Z prawdziwą zmiennością marcowej pogody
 4  I,10|      tysięcy szabel zabłysło i prawdziwa burza rozpętała się w obozie.~-
 5  I,24|      Bóg prowadzi i nawróci na prawdziwą drogę, abyś zszedł z tej,
 6  I,25|      jako owi heretycy, którzy prawdziwą wiarę porzucili. Ale nic
 7  I,25|      on skrupulat i niechętnie prawdziwą skórę pokazuje. Jak mi Bóg
 8 II,6 |     kto w niezbrodzonym chciał prawdziwą utopić zasługę oceanie albo
 9 II,10|  stronnicy zwyciężają... Wiara prawdziwa upada, bo oto luteranie
10 II,16|       w oczach.~Ale jeśli była prawdziwą, to dalszy opór był istotnie
11 II,39| Zołtareńki i Srebrnego, miłość prawdziwa do ojczyzny i króla, wszystko
12 III,5|    drugi mój uczeń. Z tego mam prawdziwą pociechę.~- Prawda, żeś
13 III,8|     Dla pana Czarnieckiego mam prawdziwą estymę jako dla wielkiego