Tom, Rozdzial

 1  I,4  |     poczęły ciskać błyskawice i podniósłszy głowę postąpiła kilka kroków
 2  I,4  |             rzekł Kokosiński.~I podniósłszy głos pytał:~- Miłe niewiasty,
 3  I,4  |    stołu z gruba ciosaną ławę i podniósłszy ją jakby leciuchną deseczkę
 4  I,25 | zdrajców, co w wojsku moim bunt podniósłszy moje starostwa tłoczą..."~-
 5 II,16 |    Matko Syna Jedynego! - rzekł podniósłszy oczy i ręce ku górze - jeśliś
 6 II,23 |         i rzucił się na kolana, podniósłszy oczy i ręce w górę.~Na ten
 7 II,23 |     Kmicic.~- Dobrze - rzekł.~I podniósłszy się w strzemionach, krzyknął,
 8 III,8 |      list Czarnieckiego. Nagle, podniósłszy powieki, spojrzał na pana
 9 III,12|       świętego były osadzone, i podniósłszy go do góry, począł żegnać
10 III,13|       świętego były osadzone, i podniósłszy go do góry, począł żegnać
11 III,15|   męstwo wezbrało mu w piersi i podniósłszy szablę wpadł do klatki.~
12 III,27|      Andrzej stanął w kulbace i podniósłszy obie ręce do góry, huknął
13 III,32|     ręce przyłożyła do skroni i podniósłszy głowę, poczęła łowić w spieczone