Tom, Rozdzial

 1  I,3 |   flegmatycznie Kokosiński.~- Pal z bata! - krzyknął na woźnicę
 2  I,10|    każże mnie wasza miłość na pal wbić. Na pytanie, czy wierzę
 3  I,25|    Nie uda się, pójdziecie na pal!~- Co się nie ma udać! -
 4  I,25|     się groźne i zbójeckie.~- Pal blisko, nagroda daleko! -
 5  I,26|    prostu wisieć, inaczej, na pal pójdą.~- To szlachta, nie
 6  I,26|       zakrzyknął:~- Wreszcie, pal cię sześć! Jeżeli puścisz
 7 II,25|   Szwedów, wal,~Wbijaj ich na pal.~Męczże Szwedów, męcz~I
 8 II,34| ktokolwiek z dworu, to cię na pal wbiją.~- Wedle rozkazu!~-
 9 II,41|     blasku ujrzał pan Andrzej pal świeżo zaostrzony, leżący
10 II,41| pomyślał - końmi mnie każe na pal nawlec... Dla zemsty Sakowicza
11 II,41|    poświęca!"~Lecz mylił się, pal przeznaczony był przede
12 II,41|     tak, jakby jego samego na pal nawłóczono:~- Stój!~I Oprawcy
13 II,41|   owych koni, które Sorokę na pal naciągnąć miały, i krzyknął