Tom, Rozdzial

 1  I,2  |  spleśniałe jakoby chorągwie w ordynku stoją.~- To chwała Bogu!
 2  I,7  |     łatwości, z jaką stanęli w ordynku. Na pierwszy rzut oka poznać
 3  I,10 |       jednak powiaty stawały w ordynku. Przyrodzone usposobienie
 4 II,41 |          Jest. Dajcie mu!~- Do ordynku! - zakomenderował Głowbicz.~
 5 II,42 |       ich dalej.~Już stanęli w ordynku i wyciągnęli się w ławę,
 6 III,1 |        umiały stanąć na czas w ordynku; niektóre koni nie miały
 7 III,4 |       uciekała w coraz lepszym ordynku, coraz równiejszymi szeregami,
 8 III,4 |       w tak wspaniałym bojowym ordynku, że wzbudził podziw w samym
 9 III,4 |       bo i Polacy nie gonili w ordynku, ale każdy wypuszczał konia,
10 III,12| również naprzeciw litewskich w ordynku; między jednym a drugim
11 III,13| również naprzeciw litewskich w ordynku; między jednym a drugim
12 III,29|        tył, mości panowie! a w ordynku! w ordynku!" - gdy nagle
13 III,29|        panowie! a w ordynku! w ordynku!" - gdy nagle i z tyłu ozwały