Tom, Rozdzial

 1  I,13|        zaraz od wiary gotów był odstąpić i ich szelmowskiego proroka
 2  I,20|     zwrócił się do żołnierzy:~- Odstąpić i na koń wszyscy siadać!~
 3  I,21| odpowiedział Kmicic. - Kto miał odstąpić, to już sobie precz poszedł!~-
 4 II,2 |       że Szwedów też gotowiście odstąpić, byle im się noga posunęła.
 5 II,3 |       nim godzić chce i Szwedów odstąpić. Musiały mu się już naprzykrzyć
 6 II,13|   przyszedł, ze wstydem i hańbą odstąpić musi, bo moc jego większa
 7 II,16|       Jeśli tak, to Miller musi odstąpić.~- Waćpanu w zaufaniu powiem:
 8 II,17|       wejście króla, by Szwedów odstąpić i przeciw nim szable zwrócić.
 9 II,19|        samą klęską, jak od niej odstąpić.~Tymczasem dojechali do
10 II,19|       widok:~- Czas, czas, czas odstąpić!~Lecz powoli uspokoiło się
11 II,26|        trzymała i nie mogłem go odstąpić...~- Alboż nie przysięgli
12 II,28|      się najsłuszniejszej racji odstąpić! Rad byś na dziewczynę fyrkał
13 III,5|     gotowi byli każdego momentu odstąpić. Więcem pomyślał: zginęła