Tom, Rozdzial

 1  I,4  |     jak opiekunowie mówili... Obaczym!"~I po chwili przeszła do
 2  I,14 |   potęgę w domu moim! Wówczas obaczym, czy oni królikowie skandynawscy
 3  I,24 |       Bogiem!~- Nieprędko się obaczym!~- A może gdzie na polu
 4  I,24 |       czy się w życiu jeszcze obaczym.~Nagle zwrócił się do pachołka:~-
 5  I,24 |   Oleńka! Zali się my już nie obaczym?...~Obfite łzy jak perły
 6 III,2 |       Idzie, a niech idzie... Obaczym! Jemu Szwecji mało, mnie
 7 III,3 |    brać, dobrze! Niech biorą! Obaczym, kto lepszy! Waćpanowie,
 8 III,7 |       Gustavum capti-vabimus; obaczym, czy fortecy za króla nie
 9 III,7 | umiecie sobie z nim poradzić, obaczym, jak sobie stary da rady!
10 III,8 |   który ksiąg nie wertował, i obaczym.~- Byleś go waćpan mógł
11 III,9 |     rzeką dzieje, a może i co obaczym.~Stanęli więc, lecz długi
12 III,15|   Niech go Zamoyskiemu wydrą! Obaczym!~Tu zaczął się w boki brać,
13 III,17|       nie masz i zdrajców!... Obaczym, za kim cała Żmudź pójdzie!...