Tom, Rozdzial

 1  I,13 |    długi czas milczeli oboje.~Nareszcie on pierwszy ozwał się niskim,
 2 II,7  |       powodem takiej odmiany. Nareszcie nazwisko Zagłoby jako regimentarza
 3 II,15 |     powietrzu potok płomieni.~Nareszcie skończyła się zgiełkliwa
 4 II,18 |     wolna wzdłuż rowu, odkrył nareszcie swoją kolubrynę. Wówczas
 5 II,29 |  większy przez puste okna.~Aż nareszcie zabrzmiały zmieszane głosy,
 6 II,29 |    zastanawiał się, chrząkał, nareszcie pociągnął za połę pana Wołodyjowskiego.~-
 7 II,30 |      mogło posłużyć.~Nadeszła nareszcie ta chwila. Tajemnica musiała
 8 II,31 |      mogło posłużyć.~Nadeszła nareszcie ta chwila. Tajemnica musiała
 9 II,41 | począł sapać szybko i głośno, nareszcie rzekł:~- Gorzałki jeszcze...~-
10 III,9 |   drzemały. Upłynęła godzina. Nareszcie wprawne ucho Wołodyjowskiego
11 III,16|    zawahała się przez chwilę, nareszcie rzekła:~- Słowo jeszcze,
12 III,21|    dni po tej rozmowie nowiny nareszcie nadeszły.~Przywiózł je pan
13 III,27|      culpa! mea maxima culpa! Nareszcie ryknął wielkim płaczem biedne