Tom, Rozdzial

 1  I,12|        wesołość i na ludzi tak łaskaw, jak nigdy, to przecie okrutnie
 2  I,12|      gości, którzy mu zaufali, łaskaw.~- Co mówisz, Michale! -
 3  I,12|         odparł Charłamp. - Tak łaskaw, jak nigdy w życiu nie był...
 4  I,18|     Bądźże który z waszmościów łaskaw tym się zająć, bo ja już
 5  I,23|    Wasza książęca mość na mnie łaskaw, a przecie tak mi źle, iż
 6 II,2 | chałupy, do tych bagien... Bóg łaskaw, że wasza mość żywie i zdrowy,
 7 II,5 |       skwarki przetopią!~- Bóg łaskaw, mój jegomość, chociaż to
 8 II,11|      już na was, szlachtę, tak łaskaw, że aż Szwedzi wam zazdroszczą.~-
 9 II,29|   śmierć stoi koło mnie.~- Bóg łaskaw, wasza książęca mość.~-
10 III,2|      orzeł, nie człowiek. Niby łaskaw, a wszyscy go się boją,
11 III,2|      mu: "Panie bracie, a bądź łaskaw, a idź", rozczulisz go,
12 III,7|    sobie cuglów popuści.~- Bóg łaskaw! zło mija! Bóg łaskaw! -
13 III,7|      Bóg łaskaw! zło mija! Bóg łaskaw! - mówił Jan Skrzetuski.~-