Tom, Rozdzial

 1  I,6  |       żałobna panna Aleksandra, blada, bolesna, słuchając ludzkiego
 2  I,7  |        nich twarz śliczna, choć blada i jakby nieprzytomna. Pan
 3  I,7  |   rękoma zwieszała się ku ziemi blada głowa pana Andrzeja, z zamkniętymi
 4  I,7  | Aleksandra zbliżyła się ku nim, blada tak jak i Kmicic, i podłożyła
 5  I,7  |         i wiwatować, a ona szła blada, chwiejąca się, z zaciśniętymi
 6  I,10 |     miał podniesioną, ale twarz bladą, a wzrok niepewny, choć
 7  I,13 |         prostu straszna, bo nie blada, ale sina i wykrzywiona
 8  I,14 |         twarzy junaka, tak była blada; oczy tylko świeciły mu
 9  I,22 |      stąd.~Jakoż twarz jej była blada, a na czole lśniły krople
10  I,25 |       twarz bowiem Kmicica była blada, na czole osiadły mu gęste
11 II,10 |       rozlanego w obliczu. Była blada może chora, a może niedawnym
12 II,19 |        do izby. Twarz jego była blada, wzburzona, i zanim oficerowie
13 II,24 |   szwedzku, patrząc na groźną i bladą twarz zbliżającego się junaka.~
14 II,24 |       Andrzeja. Twarz jego była blada, cała zabryzgana krwią,
15 II,26 |    Przelotny rumieniec zabarwił bladą twarz pana Kmicica.~- Miłościwy
16 II,41 |             Twarz pana Andrzeja blada była jak chusta, ręką pociągnął
17 III,15|   istocie. Była to twarz stara, blada, wyniszczona przez chorobę.