Tom, Rozdzial

 1  I,4  |         walczących, jeno w zamęcie jęki poczęły się odzywać...~
 2  I,10 | jednocześnie rozległy się krzyki i jęki kilku rannych.~- Stój! -
 3  I,10 |          znów świstowi zawtórowały jęki.~Szlachta nie usłuchała
 4  I,25 |           była, żeby te płakania i jęki ludzkie słyszała, nie prosiłaby
 5 II,12 |         lunął z góry na pobożnych.~Jęki, płacz i krzyki rozległy
 6 II,13 |            na pożar, mieszając swe jęki z odgłosem trąb, które grać
 7 II,15 |           ich, przewracał, deptał. Jęki konających, rozdzierające
 8 II,17 |         krótkiej chwili ozwały się jęki rannych. Szczególnym trafem
 9 II,18 |         głuchej ciszy rozległy się jęki ludzkie, krzyki i wołania
10 II,18 |       zatkanych ust wydobywały się jęki żałosne; lecz wojny zatwardziły
11 III,15|        kości, o kamienną posadzkę, jęki, chlupotanie krwi -czasem
12 III,29|       ordynansów, huk muszkietów i jęki rannych odejmowały jej przytomność,
13 III,29|       miłosierdzia. Słychać krzyk, jęki, świst szabel. Jedni i drudzy