Tom, Rozdzial

 1  I,7  |         huknęły naraz; ale jeszcze echo ich nie odbiło się o zabudowania,
 2  I,9  |             Czemu? - powtórzył jak echo Kmicic.~- Bo ciebie miłuje.~
 3  I,13 |       rzecz powtarzać! - rzekł jak echo Zagłoba.~- Wymkniemy się
 4  I,13 |          uroczystym głosem książę.~Echo wysokiej komnaty powtórzyło
 5  I,14 |            usłyszałby jeszcze, jak echo wśród gzymsów i pod sklepieniami
 6  I,22 |          uczta była wspaniała i by echo o niej rozeszło się jak
 7 II,1  |            go huk wystrzału, który echo leśne odrzucało od sosny
 8 II,16 |             tylko na szubienicy.~- Echo tego czynu rozlegnie się
 9 II,19 |          więcej - odpowiedział jak echo jenerał.~Nastała chwila
10 III,12|     dobrego pana huk tak srogi, że echo niebiosów dosięgło. Odpowiedziały
11 III,13|     dobrego pana huk tak srogi, że echo niebiosów dosięgło. Odpowiedziały
12 III,16|          Dobry!... - powtórzył jak echo oficer:~- Tak jest. A czasem,
13 III,23| Sandomierzem! - powtarzało dalekie echo. Dziwiono się temu tylko,