Tom, Rozdzial

 1  I,14 |     żółci i goryczy wychylić do dna. Trzeba ratować ten nieszczęśliwy
 2  I,17 |         oficerowi i rzekł:~- Do dna, do dna!~- Szkoda, że cię
 3  I,17 | oficerowi i rzekł:~- Do dna, do dna!~- Szkoda, że cię nie mogę
 4  I,22 |       mną wszystkich toastów do dna nie spełni, bom dziś wesół!~-
 5  I,24 |          Dziękuję z serca!~- Do dna! do dna! Waszmości czas
 6  I,24 |  Dziękuję z serca!~- Do dna! do dna! Waszmości czas na koń,
 7  I,26 |         i nienawiść wybiła mu z dna duszy na twarz, na kształt
 8 II,16 |        sumienie wypaliło się do dna. Mnóstwo podobnych kręciło
 9 II,24 |       wywiały natomiast śnieg z dna wąwozu i kopyta końskie
10 II,28 |     ręce twoje, a wytrząśnij do dna w gębę... Jeszcze się Zagłoba
11 II,33 |     brodę i piersi, wychylił do dna.~- Nie masz tu nic straconego -
12 III,6 |         Dano i Rochowi, a on do dna jeden bukłaczek wychylił
13 III,17|        Sakowiczem. Wzburzony do dna duszy, nie mógł myśleć tak