Tom, Rozdzial

 1 II,15 |      radośnie. Co to jest?...~- Czary! - odpowiadali inni.~- Kule
 2 II,15 |      jakobyś bochenkami rzucał. Czary! czary! - powtarzali. -
 3 II,15 |       bochenkami rzucał. Czary! czary! - powtarzali. - Nic nas
 4 II,15 |   przeciwne naturze, i chyba to czary papistów...~- Słyszałem -
 5 II,17 |          Szwedzi spędzali to na czary. Puszkarze odpowiadali wprost
 6 II,17 | ministrów luterskich i kazał im czary odczyniać. Chodzili tedy
 7 II,17 |    dzień Niepokalanego Poczęcia czary mniejszą siłę mieć będą,
 8 II,19 |      Przeżegnałem się... Myślę: czary, omam czy co?... Dopiero
 9 III,17|        być, tylko tu są jakoweś czary. Albo musiała mi coś zadać,
10 III,19|    przychodziło, że to mogą być czary. Od wczoraj pewien jestem.
11 III,22|        tak oczarowano!~- Co tam czary! Czasem, gdy spojrzę, jak
12 III,22|        porządkiem, to myślę, że czary głupstwo.~- Sameś głupi!
13 III,22|      wszczepił. Jeśli w czym są czary, to w tym.~Sakowicz prawdę