Tom, Rozdzial

 1  I,13 |     rzekłbyś: niezmierny jakiś ciężar zrzucił z piersi. Barwa
 2  I,14 |        której chcę, włożę jako ciężar na głowę, by z onej wielkiej
 3  I,14 |    dzieje wola boża! Biorę ten ciężar na ramiona. Szwedzi są za
 4  I,17 |        rzekł Zagłoba.~I wielki ciężar spadł mu z piersi. Odsapnął
 5  I,17 |        wierzaj mí, straszny to ciężar!~- At! co wuj gadasz! Dalibóg,
 6  I,18 |       głęboko, jakby mu wielki ciężar spadł z piersi.~Zagłoba
 7  I,25 |       Kmicic marszcząc brwi.~- Ciężar mi zdjąłeś z serca, bo myślałem,
 8 II,12 |        dźwigał na sobie tłok i ciężar całej tej masy, lecz nikt
 9 II,21 |      boska! - rzekła królowa - ciężar okrutny zdjąłeś nam waćpan
10 II,23 |       raz zrzucić z siebie ten ciężar, który dźwigał, raz powiedzieć
11 III,17|  wynagrodził, ale na mnie nowy ciężar zesłał, bo muszę wojnę domową
12 III,18|    zapłać za zacne intencje... Ciężar spada z serca! Ej, mości
13 III,23| kościołach Te Deum.~Wielki też ciężar spadł mu z serca, gdy w