Tom, Rozdzial

 1  I,7 |   ludzka przemyślność.~Nawet i biskupi tam z królestwem przychodzą,
 2 II,23|          zawołali jednogłośnie biskupi i dygnitarze.~Lecz Jan Kazimierz
 3 II,23|        Nie wolno! - powtórzyli biskupi.~- Nie wrócę na Śląsk, tak
 4 II,24|      krzyk i szlochanie, że aż biskupi z obawy o osobę królewską
 5 II,24|     będę!~- Amen! - powtórzyli biskupi.~I czas jakiś trwało uroczyste
 6 II,25|     nad heretykami przyniesie. Biskupi podzielali jego radość,
 7 II,25|  nuncjuszem papieskim Widonem.~Biskupi i dygnitarze pomieścili
 8 II,25| mieszał się z okrzykami. Tylko biskupi nie poszli śladem marszałka,
 9 II,27|     szlachecką rozumiał. Król, biskupi i senatorowie, którzy z
10 II,30|   główne drzwi, albowiem król, biskupi i dygnitarze mieli osobne
11 II,30|      Kanonickie krzesła zajęli biskupi i świeccy senatorowie.~Różnobarwne
12 II,31|   główne drzwi, albowiem król, biskupi i dygnitarze mieli osobne
13 II,31|      Kanonickie krzesła zajęli biskupi i świeccy senatorowie.~Różnobarwne