Tom, Rozdzial

 1  I,1  |     się wilków miał bać? Wilk żołnierzowi przyjaciel, bo często się
 2  I,4  |   trudów i zmartwień przebył! Żołnierzowi się nie dziwić, choć i na
 3  I,7  |      na sejmach racje dają, a żołnierzowi tęskno w pole. Póki życia,
 4 II,1  |    przypadły do serca staremu żołnierzowi, ale po chwili zwalczył
 5 II,1  | udzieliła się od razu staremu żołnierzowi przywykłemu myśleć głową
 6 II,16 |      bezpieczniej szwedzkiemu żołnierzowi iść między stado wilków
 7 II,18 |      rzucili drugi jej koniec żołnierzowi siedzącemu na belce.~- Teraz
 8 II,21 |      nie ufał, gdybym takiemu żołnierzowi nie miał ufać, któren krew
 9 II,24 | uchronił go od zmiażdżenia, i żołnierzowi, który go podniósł, wydawało
10 III,8 | spytał Zagłoba.~- Czemu? Jako żołnierzowi, który w jeździe całe życie
11 III,14|    zabraknie! O indygenat też żołnierzowi nie tak u nas trudno.~Na
12 III,28|    nie wstyd tak znamienitemu żołnierzowi pierzchać na samą wieść