Tom, Rozdzial

 1  I,11 |  nie zdrajcy? Nie wiedziała zaraza, kogo brać, i zacnych ludzi
 2  I,12 |      Tfe! - rzekł Zagłoba - zaraza na to miasto, gdzie człowiek
 3  I,14 |  jakoś i pospiesznie, jakby zaraza padła na wspaniały kiejdański
 4  I,15 |        a do tego zdrada jak zaraza: Radziejowski, Opaliński,
 5  I,21 |  dany, od którego bunt jako zaraza się szerzy. Mało tego: sam
 6 II,1  |  pomyślał sobie - toż by im zaraza milszym była gościem niż
 7 II,19 |  skały nie zgryziem! Bogdaj zaraza tych zabiła, którzy mnie
 8 III,11|   dziewiąty cud świata, ale zaraza na niego, bo w tych to murach
 9 III,14|     tak było, jakby jakowaś zaraza padła na serca. A zwad,
10 III,15| tłum cały, lecz śmiech, jak zaraza, udzielił się wszystkim.
11 III,15|    Przez te małpy - żeby je zaraza wydusiła! - całe wojsko
12 III,17|  rada?~- Chyba pójdę! Niech zaraza porwie wszystkie sny, wszystkich