Tom, Rozdzial

 1  I,1  |      umyślnie od komina, żeby wzruszenia nie okazać.~Wtem we drzwiach
 2  I,20 |         odrzekł stłumionym ze wzruszenia głosem - nie mam w twych
 3  I,22 |     mocniej nad stołem, ażeby wzruszenia nie zdradzić.~A tymczasem
 4  I,23 |    jak pochodnia, ale wtem ze wzruszenia znowu mu powietrza zabrakło
 5 II,12 |   wzniesione, twarze blade ze wzruszenia lub rozpalone modlitwą.~
 6 II,16 |  Małachowski rzekł drżącym ze wzruszenia głosem:~- Ach! czemuż dzisiaj
 7 II,17 |  Czarniecki począł parskać ze wzruszenia.~- Módlmy się! - rzekł ksiądz.~
 8 II,27 |    tylko ręką trzęsącą się ze wzruszenia żegnał akt i posłów.~- Już
 9 II,40 |     Znam - odrzekł blednąc ze wzruszenia i wściekłości Kmicic. -
10 III,6 |   ospy i w chwilach wielkiego wzruszenia albo niepokoju pokrywała
11 III,26|  pobożności ożywiały je różne wzruszenia związane pamięcią z dawnymi
12 III,30| powstał pan Andrzej, blady ze wzruszenia, z płonącymi oczyma, z promienną