Tom, Rozdzial

 1  I,3  |       Po upojeniu ogarnęła ich wesołość szumna, szalona, jako i
 2  I,10 |      szalona, desperacka jakaś wesołość i gotowość na śmierć. Wskutek
 3  I,10 |    choć widocznie silił się na wesołość. Ogarnął oczyma tłumy i
 4  I,12 |       umyśle, bo choć symuluje wesołość i na ludzi tak łaskaw, jak
 5  I,13 |      spokoju. Udawał uśmiech i wesołość, a tak wyglądał, jakby paliła
 6 II,14 |      cicha rezygnacja i niemal wesołość paląca się w oczach, usta
 7 II,19 |    długo czekać. Miller udawał wesołość, ale przymus był widoczny
 8 II,20 | zwiększała się z dniem każdym. Wesołość i fantazja, właściwa narodowi,
 9 II,23 |    Król odzyskał dobry humor i wesołość i po niejakim czasie rzekł
10 II,35 |      tyla było nadwątlone, aby wesołość znikła mu z oblicza. Dotychczas
11 III,3 |        kłopotliwą i trudną, bo wesołość poczynała ogarniać obecnych.
12 III,16|   trudno jej było nawet udawać wesołość, ale natomiast musiała być