Tom, Rozdzial

 1  I,19 |      pułkownika. Bo Radziwiłł nie wątpił, iż odwagi nie zbraknie
 2  I,23 |       zgoła o szwedzkiej fortunie wątpił. Ale nim się to wyjaśni,
 3 II,7  | przyozdobi? Książę mówił tak, ale wątpił, bo właśnie zaczęły już
 4 II,10 |        sprawdza, że ślepy chybaby wątpił! - odrzekł Kmicic.~- Przeto
 5 II,16 |     łaskawe, iż ani na chwilę nie wątpił, że ze skwapliwością zostaną
 6 II,16 |      wedle murów; nikt bowiem nie wątpił, że ich pierwszych zmusi
 7 II,29 |           o swojej własnej wierze wątpił i wówczas rozpacz jego przechodziła
 8 II,30 |       było nikogo, kto by jeszcze wątpił, że Bóg Szwedów pogrąży.~
 9 II,31 |       było nikogo, kto by jeszcze wątpił, że Bóg Szwedów pogrąży.~
10 III,1 |         gruntu, bo ani chwili nie wątpił, że jeśli Kazimierzowa fortuna
11 III,5 |          pana Lubomirskiego i nie wątpił, że albo zechce mu swoją
12 III,27|           do ostatniej chwili nie wątpił nigdy nie tylko o swoim