Tom, Rozdzial

 1  I,12 |    się serdecznym i łaskawym uśmiechem i owa nieprzystępność, otaczająca
 2  I,13 |    wykrzywiona jak konwulsją uśmiechem, który książę usiłował na
 3  I,14 |   głową z bolesnym na twarzy uśmiechem.~- I ten mnie opuszcza,
 4  I,22 | drogich kamieni i z łaskawym uśmiechem na ponurej zwykle, a przy
 5  I,22 |      twarz rozjaśniła mu się uśmiechem triumfu i radości.~- Województwo
 6 II,8  |    świetny kawaler słuchał z uśmiechem, ale bez zbytniego zadowolenia,
 7 II,15 |      obchodząc mury, mówił z uśmiechem do żołnierzy:~- Patrzcie
 8 II,18 |    rozszerzyły się złowrogim uśmiechem, a źrenice oczu poczęły
 9 III,8 |   zwyczaju, oczyma, czytał z uśmiechem list Czarnieckiego. Nagle,
10 III,18|  zostać - rzekł ze złośliwym uśmiechem książę. - Tacyście wszyscy!...
11 III,19|     rozjaśniło się strasznym uśmiechem.~- Jeśli filarem jest Sapieha -
12 III,23|  straszną swą twarz ocukrzył uśmiechem i odrzekł, niby żartując:~-