Tom, Rozdzial

 1  I,9  |           ale ochłonąwszy, widząc uśmiech na twarzy gościa, wyciągnął
 2  I,10 |         Półpogardliwy, półbolesny uśmiech pojawił się na czarniawej
 3  I,13 |      między gości. Na twarzy miał uśmiech łagodny i dobrotliwy, który
 4  I,13 |          w twarzy spokoju. Udawał uśmiech i wesołość, a tak wyglądał,
 5  I,17 |         Boga kocham, pan Zagłoba!~Uśmiech rozjaśnił twarz Jana Skrzetuskiego.~-
 6 II,14 |     ustach miał nieziemski prawie uśmiech szczęścia, słodyczy, upojenia;
 7 II,17 |   promienił się już na wszystkich uśmiech szczęścia. Przez chwilę
 8 II,24 | przytomność wróciła mu na chwilę, uśmiech prawie dziecinny przebłysnął
 9 III,8 |      lotność geniuszu, jeno, choć uśmiech łaskawy nie schodził mu
10 III,8 |      królewskie zmarszczyły się i uśmiech nagle znikł mu z oblicza.~-
11 III,15|  pospolitego ruszenia i ironiczny uśmiech ukazywał mu się na bladych
12 III,16|        Taurogi spalę, jeżeli choć uśmiech za tę cenę zdołam na twej