Tom, Rozdzial

 1 II,12 |        korzyść, na Częstochowę uderzać, króla nie ma, więc Lisola
 2 II,16 |   obecnych.~Wtem Miller począł uderzać dłonią po kolanie i krzyczeć:~-
 3 II,18 |       szańcu.~Na koniec począł uderzać z lekka krzesiwkiem w krzemień.~
 4 III,2 |   nastąpił i zaraz trzeba było uderzać. Poszliśmy jako w dym, ale
 5 III,2 | mocniej sapać, kolanami o stół uderzać, przechylać się, kręcić
 6 III,17|   którą trzymał w ręku, począł uderzać się po butach.~- Koniecznie? -
 7 III,21|        poczęła rękoma po jubce uderzać, na korkach się jak fryga
 8 III,23|    Kazimierzowe wkupić. Ciężko uderzać w pokorę, ale musimy! Daj
 9 III,24|       iść na ochotnika i zaraz uderzać, lecz on wstrzymał ich mówiąc:~-
10 III,24| posłany, by na Duglasową armię uderzać, ni by iść na Litwę, tamtejsze
11 III,25|       iść na ochotnika i zaraz uderzać, lecz on wstrzymał ich mówiąc:~-
12 III,25| posłany, by na Duglasową armię uderzać, ni by iść na Litwę, tamtejsze