Tom, Rozdzial

 1 II,2  |      Lecz nim doszedł do drzwi, uczuł nagle, jakoby go coś pchnęło
 2 II,11 | zmartwień, zwątpienia i zawodów uczuł nagle pan Andrzej, że staje
 3 II,21 |        ten bolesny majestat, że uczuł, iż nie ma nic droższego
 4 II,23 |       postanowił zamilczeć.~Ale uczuł jednocześnie niewypowiedziany
 5 II,24 |       Dech ustawał w piersiach. Uczuł zbliżanie się śmierci, więc
 6 II,35 |         jest najwięcej litości. Uczuł, że dałby wiele, by temu
 7 II,41 |     Soroka nie bał się, ale gdy uczuł na sobie ramię oprawcy,
 8 II,41 |          rzekł sam do siebie.~I uczuł, że chwyta go nowy paroksyzm
 9 III,9 |      mogła. Więc pan Czarniecki uczuł w tej chwili, że na pewno,
10 III,27| protekcję ich sobie zapewniwszy uczuł zaraz, że ogromna nadzieja
11 III,30|   nieprzyjaciół.~Tu pan Andrzej uczuł to, co czuje sokół, gdy
12 III,32|         począł; pan Andrzej zaś uczuł nagle, że jakaś dłoń miękka