Tom, Rozdzial

 1  I,10 |      tej rozterce powszechnej uczuć tragiczny głos wołał ciągle:~-
 2  I,22 | tłumie osób i najrozmaitszych uczuć, spraw, namiętności on myśli
 3 II,7  |        aby owemu panu nie dać uczuć tej zależności i własnej
 4 II,8  |    podnieta. Pod wpływem tych uczuć rozpromienił się cały, krew
 5 II,11 |   dawał, gwoli własnej dumie, uczuć nieszczęsnemu Janowi Kazimierzowi,
 6 III,16|   żądzą piekącą, bo do innych uczuć serce Bogusławowe nie było
 7 III,16|        pełna była przyjaznych uczuć dla młodego księcia, a spostrzegłszy
 8 III,16|      nienawidząc. ~Wobec tych uczuć trudno jej było nawet udawać
 9 III,16|      i tak pełen szlachetnych uczuć, nie śpieszył na ratunek
10 III,21|     powagę w duszy, głębokość uczuć, niezłomną wolę i rozum;
11 III,26|     zamarły wszystkie resztki uczuć ludzkich i zmienili się
12 III,27|      dalszy wylew braterskich uczuć powstrzymał książę krajczy.~-