Tom, Rozdzial

 1  I,6  |  odmienić, wedle słodkich rad twoich. Słuchając skarg przeciw
 2  I,6  |     się to nie stało, co mi w twoich oczach zaszkodzić mogło.
 3  I,8  |     to nie umknął jako reszta twoich towarzyszów? O, tacy synowie!
 4  I,26 | pierwszej sposobności umknę z twoich rąk; ale że cię każę końmi
 5 II,26 |    słońce zajaśniejesz, gdy o twoich zasługach w całej Rzeczypospolitej
 6 II,28 |     co powiem, że pierwszy na twoich wolentarzów uderzę!~- Poganinie,
 7 II,32 |   mości błagać, a i ja do nóg twoich za nim, miłościwy panie,
 8 III,17|    Dobrze!~- Nie konceptów mi twoich trzeba!~- Weź, mości książę,
 9 III,18|  Twoje, ale jeżeli w wyrokach Twoich leży, aby panowie Sicińscy
10 III,26|  zmęczony ptak, aby zaś u nóg twoich się położyć. Rzeczypospolitej
11 III,30|   nagroda dochodzi mnie z rąk Twoich!~Tu chwycił podnóże krzyża
12 III,32|       do kolan.~- Jędruś! ran twoich niegodnam całować!~Ale w