Tom, Rozdzial

 1  I,1  |      stron do mnie przybyli. Szczery to był przyjaciel, nieledwie
 2  I,1  | słyszała jeszcze jego śmiech szczery, wesoły, w oczach stała
 3  I,9  |        Waćpan mówisz jak mój szczery przyjaciel.~- Nie jestem
 4  I,11 |  księcia Janusza Radziwiłła. Szczery to pan i wojenny. Chociaż
 5  I,22 |     się i dziękować za afekt szczery i "jednomyślny".~- Z wami,
 6 II,4  |   jeżeli tak myślisz, a masz szczery ku Szwedom dyzgust (co ci
 7 II,4  |      orty?... - to chyba nie szczery, ale przednio udany... Pokaż
 8 II,18 |     to śmiech tak straszny i szczery, że Miller przestał wątpić.~-
 9 II,20 |       chociaż go nie znam!~- Szczery to żołnierz. On to partię
10 II,23 |    to jest żołnierz wielki i szczery jak złoto, albo zdrajca
11 III,18|     tedy już do ostatka będę szczery.~- Bądź szczery, panie mieczniku...~-
12 III,18| ostatka będę szczery.~- Bądź szczery, panie mieczniku...~- Bo