Tom, Rozdzial

 1  I,2  | sczerniałe, widocznie bardzo stare, inne połyskujące białością.~
 2  I,20 |      ujrzał przed sobą dwór, stare gniazdo billewiczowskie,
 3  I,20 |  rozległego dziedzińca rosły stare lipy, na nich gniazda bocianie;
 4 II,4  |     szwedzkich komendantów.~"Stare grzechy mnie ścigają i prześladują... -
 5 II,13 |   Barbary. Pożar, ogarnąwszy stare domostwa, wzmagał się z
 6 II,18 |    podłoto!... ty strachu na stare baby!... ty wyskrobku ludzki!...
 7 II,26 |   Bóg widzi, chciałem... Ale stare grzechy człowieka ścigają.
 8 II,28 | Skrzetuscy.~- Ot! szkoda, że stare oczy po ciemku nie widzą -
 9 III,1 |      z taką furią nacierały. Stare muszą być pułki. A on sam,
10 III,9 |   potem kąpiel... Dość mi na stare lata... Ręka mi zemdlała...
11 III,15|      mówił Zagłoba. - Oto te stare ręce pięćdziesiąt lat już
12 III,15|     armaty od Bernardynów na Stare Miasto wyrychtowali. Nie