Tom, Rozdzial

 1  I,4  |       niedźwiedziej i wielkiego rozumu, ale surowy, zgryźliwy,
 2  I,11 |    szanowany, tak dla obrotnego rozumu, jak i dla nadzwyczajnego
 3  I,16 | niecnota, i wedle tego sądzi; a rozumu niejeden mąż mógłby jej
 4  I,17 |        chorągiew nosi, do czego rozumu nie potrzeba. A zrobili
 5  I,22 |       ojczyźnie wyjdzie, czy mu rozumu brak, czy uczciwości. Bóg
 6 II,1  |    pewnie mieszkańcy mieli tyle rozumu, że poczynili umyślnie śladowe
 7 II,6  |       Waćpan naprawdę tyle masz rozumu, ile kanclerz wielki koronny! -
 8 II,18 |     myśl, a te szelmy za szeląg rozumu nie mają! Zapomnieliście,
 9 II,28 |        rzekł:~- Nauczę ja Sapia rozumu!... Szelmą jestem, jeśli
10 II,35 |       surowości i przenikliwego rozumu bał się pan starosta z całej
11 III,6 |      myśli, że ja zgoła nie mam rozumu!~Na to Zagłoba:~- Każde
12 III,26|         radosne, że Kmicic mało rozumu nie stracił. Okazywało się